کیت توسعه نرم‌افزار اندروید (SDK) شامل مجموعه جامعی از ابزارهای توسعه می‌شود. این ابزارها شامل دیباگر (ابزار اشکال‌زدا)، کتابخانه‌ها، شبیه‌سازی تلفن همراهِ مبتنی بر QEMU، مستندات، کد نمونه و خودآموزها می‌شود. در حال حاضر پلتفرم‌های توسعه پشتیبانی‌شده شامل کامپیوترهایی می‌شوند که لینوکس (هر نوع توزیع مدرن دسکتاپ لینوکس)، Mac OS X 10.5.8 به بعد و ویندوز ۷ قبلاً XP یا نسخه‌های بعد آن را اجرا می‌کنند. از مارس ۲۰۱۵، SDK در خود اندروید موجود نیست، ولی توسعه نرم‌افزار با استفاده از اپلیکیشن‌های تخصصی اندروید امکان‌پذیر است.
تا حدود پایان سال ۲۰۱۴، محیط توسعه یکپارچه‌ای (IDE) که رسماً پشتیبانی می‌شد، Eclipse بود که از پلاگین ADT استفاده می‌کرد؛ گرچه IntelliJ IDEA IDE (تمام نسخه‌ها) به طور کامل توسعه اندروید را بدون هیچ پیکربندی و تنظیماتی پشتیبانی می‌کند، و NetBeans IDE نیز توسعه اندروید را از طریق پلاگین در اختیار می‌گذارد. از سال ۲۰۱۵، Android Studio ساخته گوگل و قدرت‌گرفته از IntelliJ به IDE رسمی اندروید بدل شد؛ به هر حال، توسعه‌دهندگان در استفاده از دیگر محیط‌ها آزاد هستند. علاوه بر این، توسعه‌دهندگان ممکن است از ویرایشگر متن برای ویرایش فایل‌های جاوا و XML استفاده کنند، سپس ابزارهای خط فرمان را Java Development Kit و Apache Ant لازم است به کار گیرند
اپلیکیشن‌های اندروید را ایجاد کنند، بسازنند و اشکال‌زدایی نمایند، و همچنین دستگاه‌های اندروید متصل را (مثل انجام ریبوت، نصب بسته‌های نرم‌افزاری از راه دور) کنترل کنند .
ادامه مطلب در ذیل:
گردآورنده: مهندس علی فرهادی – رشته مهندسی صنایع
این مقاله برای من مفید بود
1+ 0 نفر این مقاله را پسندیده
